ARLEKIN!!!

Άφησε την Νινέττα στο κρεβάτι αποσβολωμένη και σε μισολιπόθυμη κατάσταση και βγήκε έξω από την καλύβα...

Είχε σκοτεινιάσει και το πάρτυ είχε πάρει μπρός για τα καλά. Γέλια και μουσική ακουγόντουσαν από το μεγάλο σπίτι. Το κεφάλι του Μπάμπη όμως γύριζε. Το αίμα είχε συγκεντρωθεί στο πρόσωπό του αλλά και στο μόριό του, το οποίο πάλλονταν με έναν σταθερό ρυθμό, λίγο πιο αργά από τους χτύπους της καρδιάς του που ηχούσαν στα αυτιά του.

Μπορεί να είχε αποφασίσει να κρατηθεί με την Νινέττα, μέσα στην μικρή καλύβα αλλά το σώμα του είχε άλλες ιδέες...

Αποφάσισε να πέσει στην πισίνα. Το κρύο νερό πάντα τον ηρεμούσε και έδιωχνε την θολούρα από το μυαλό του. Έβγαλε λοιπόν τα ρούχα του και βούτηξε το σκαλισμένο από το θαλασσινό αέρα κορμί του μέσα στα σκοτεινά νερά της πισίνας. Κολύμπησε από την μία άκρη στην άλλη αρκετές φορές, για να νιώσει το αγκάλιασμα του υγρού στοιχείου στο σώμα του. Όταν πια είχε ηρεμήσει και το κεφάλι του είχε καθαρίσει από τις ορμές, αποφάσισε να βγει.

Το βρεγμένο του κορμί λαμπίριζε από τις σταγόνες του νερού που αντανακλούσαν το φως της σελήνης και τα φώτα από το σπίτι σκιαγραφούσαν τους γυμνασμένους μείς του. Βγαίνοντας όμως από την πισίνα διαπίστωσε με τρόμο οτι τα ρούχα που του είχε δώσει η κυρία Βανέσσα δεν ήταν πάνω στην ξαπλώστρα που τα είχε αφήσει. Ταράχθηκε! "Τόσο ωραία ρούχα", σκέφτηκε. "Πρέπει να ήταν ακριβά! Τι θα κάνω τώρα? Μήπως μου ζητήσει να τα πληρώσω?". Η ιδέα αυτή τον γέμισε με φόβο. Πως θα μάζευε τώρα τα λεφτά για το μονόπετρο της Μαριάντζελας? Πώς θα πήγαινε να την βρει με άδεια χέρια? Πόσες πια κυρίες θα έπρεπε να ικανοποιήσει για να μπορέσει να φύγει?

Χαμένος όπως ήταν στις σκέψεις του, σχεδόν δεν άκουσε τα χαχανητά που ερχόντουσαν από τους θάμνους κοντά στην μικρή καλύβα που κοιμόντανε τα βράδια. Γύρισε απότομα το κεφάλι του προς τα εκείνη την κατεύθυνση και σαν να του φάνηκε οτι είδε κάτι να λαμπιρίζει στο σκοτάδι. Κάποιος του έκλεψε τα ρούχα. Κι αυτός ο κάποιος τώρα γέλαγε μαζί του, κρυμμένος πίσω από τους θάμνους. Θα του έδειχνε όμως ο Μπάμπης τι εστί βερίκοκο...

(Μακαρι να ειχα την τωρινη δουλεια του Μπαμπη,δε θα εφευγα ποτε απο τη καλυβα)

Το βραδυ θα γινει πανικος εδω μεσα γτ τωρα δε προλαβαινω να γραψω τιποτα.........

Thn idia stigmh h Mariantzela apeleytherwnotan apo ta desma tou Artemh. O antras pou thn agorase (trellh eleytheria e? xaxaxaxa) ths krathse apala to xeri pou eixe plhgiasei apo tis xeiropedes kai thn koitakse me kalosynh vathia mesa sta matia.
Thn odhghse mesa sto polyteles jeep tou me ta dermatina kathismata kai tis full HD othones pou diakosmousan to eswteriko kai epaizan tainies bollywood. H nearh kopela eniwse ton drosero aeraki tou klimatismou sto vasanismeno ths kormi kai anasane me anakoufish. Eixe kairo na niwsei toso aneta.
O antras ksekinhse to amaksi kai odhghse mesa sthn erhmo gia wres. H mariantzela ekleise ta matia ths kai egyre to kefali ths pisw sto kathisma. htan toso eksantlhmenh pou o glykos morfeas thn phre sthn agkalia tou amesws.

Anoikse ta matia ths otan eniwse to svhsimo ths mhxanhs. Koitakse eksw apo to parathyro kai antikryse mia oash! Yphrxan pantou foinikes kai syntrivania kai ena terastio ktirio kseprovale mesa apo ta dentra.
O ksenos antras ths anoikse thn porta kai pianontas to alavastrino xeraki ths thn odhghse mesa sto megalo ktirio. Htan to anaktoro tou.

Ο Μπαμπης αρχισε να κινητε γρηγορα προς τους θαμνους και προς μεγαλη του εκπληξη ανακαληψε οτι αυτος που του εκανε την πλακα ηταν η Γκλορια,η κορη της Κυριας Βανεσσας,ειχε φορεσει το κοστουμι του Μπαμπη και ειχε βαλει το χερι της μεσα απο το παντελονι και επεζε με το υγρο και παρθενο ακομα ροιδο της

Ο Μπαμπης σε αυτην τη θεα αναστατωθηκε ευχαριστα και αρχισε να χαιδευει το παλουκι που εχει αναμεσα στα σκελια του χαιδευοντας ταυτοχρονα τα στηθια της Γκλοριας που ειχαν αναψοκοκκινισει,εκεινη τη στιγμη περασαν απο το μυαλο του Μπαμπη τα λογια της Βανεσσας τη προηγουμενη μερα και οτι η Γκλορια ειναι ακομα ανηλικη ομως δε μπορουσε να σταματησει κανενα απο τα χερια του,το ζωωδες παθος που τον κυριευει καθε φορα που βλεπει γυμνη σαρκα δεν του το επετρεπε.

Ολη αυτη τη λαγνα κατασταση ηρθε να εξαφανισει η αναμνηση του Μπαμπη με τον πατερα της Μαριαντζελας να του λεει ''Φυγε και μη ξαναγυρισεις'' και θυμηθηκε το σκοπο για τον οποιο βρισκοταν στο σπιτι της Βανεσσας και με ενα χαστουκι στο τρυφερο μαγουλο της Γκλοριας εσβησε καθε φλογα ποθου που τον διακατειχε εκεινη τη στιγμη...


Η Μαριαντζελα δεν ειχε ξαναδει τοσο μεγαλο σπιτι ουτε στη τηλεοραση μα καθως τα ματια της ειχαν αφεθει σε αυτην την ουτοπια επεσαν σε ενα ποιο ομορφο θεαμα,διπλα απο το καταρακτη της πισινας μια μαυρομαλα καλλονη που ηταν τοσο ομορφη να βογγαει λαγνα απο τη βιαιη ισχωρηση του μεγαλυτερου πεους που ειχε δει μεχρι τωρα η Μαριαντζελα.Κατι σκηρτισε ευχαριστα αναμεσα στα ποδια της κανοντας τη να κοκκινιζει και να ιδρωνει ταυτοχρονα,τα ματια της συνεχισαν να περιπλανιουνται στη θεα της τεραστιας αυλης με το απεραντο γρασιδι τους αμετριτους φοινικες και εργατες που τα φροντιζαν,λιγο ποιο περα απο τη πισινα ενας dj εβαζε απιστευτα τραγουδια και εφτιαχνε τη διαθεση στα ατομα που χορευαν και χουφτωνονταν μπροστα απο τη κονσολα καθως ενα μοντελο εβαζε αγρια το πεος του στο στομα της προχωροντας προς τα μεσα στο ανακτορο βογγητα ολο και δυναμωναν και αυτοι οι ηχοι ακουγοντουσαν σαν μελωδιες στα αυτια της Μαριαντζελας ''Μα τι εχω παθει?'' σκεφτηκε ''Γιατι μου αρεσει τοσο πολυ?'' η σκεψη ''Μηπως ειμαι οντως μια πορνη?'' ηχουσε ξανα και ξανα στο κεφαλι της μεχρι που περασε το κατωφλι της πορτας και οι ηχοι των βογγητων συνοδευτηκαν με την εικονα που αφησε τη Μαριαντζελα αναυδη....!