κι αλλη φιλοσοφικη απορια

Στη ζωη πρεπει να μοχθουμε να ειμαστε οι καλυτεροι και να φτανουμε στο 100% (η καπου εκει) των δυνατοτητων μας, η να το παιρνουμε χαλαρα και να ειμαστε γυρω στο 60% με 70%;

Panta to 100% dinoyme, an dineis ligotero einai epeidi den goystareis na doseis parapano, ara pali to 100% aytoy poy goystareis dineis, den ksero an to egrapsa kala?

Eξαρταται για τι προσπαθεις. Και ειναι χασιμο να δινεις ολη την ενεργεια για κατι που δεν αξιζει ή ειναι δευτερευουσας σημασιας.

αλλο το τι πετυχαινεις και αλλο ποσο προσφερεις. Και οι τελειομανεις δε σημαινει οτι τα κανουν ολα τελεια.

Eksartatai. Egw dinw to 100% sthn sxesh mou (gamo mou den to lew re paidi mou akoma ti kako einai ayto!!!) as poume alla pleon to 80% as poume sthn douleia mou
de nomizw pws einai eukolo na dwsei kapoios to 100% se ola.

oxi, giati meta eksantleisai

Εγώ πάντα βάζω τα δυνατά μου. Δεν ξέρω αν αυτό λέγετε 100% ή 50%. Ειναι ανάλογα πόσο πολύ το θέλω ή πόσο πολύ κουρασμένη είμαι.

se elaxista themata dinw to 100% mou. den exei kai nohma na to dinw pantou!

sumfono me thn apopano. an dineis sta panta to 100% to metanioneis sto telos.

Άσχετο: η διακωμώδηση των αδυναμιών των άλλων δεν είναι κάπως;

ναι ειναι..αλλα εξαρταται το ατομο.

To να γελάς με τα λάθη ή πάθη των άλλων είναι ουσιαστικά ο ακρογωνιαίος λίθος της κωμωδίας...

Σωστό, αλλά υπάρχει η διδακτική κωμωδία, υπάρχει η ανάλαφρη κωμωδία, αλλά υπάρχει και  η κωμωδία που ξύνει αν δεν τα περνάει τα όρια της κακεντρέχειας. no?

True... Αλλά τα όρια δεν είναι πάντα ευδιάκριτα και είναι πάντα υποκειμενικά...

pou lete exo prospathisei 10 fores na apantiso se ayto pou lete, k mou leei 'den prosdioristike o typos tis dimosieysis'.

pame pali loipon:
yparxoun polloi typoi xioumor. alloi gelane me ton toto, k alloi me ti mikri annoula pou den kanei kounia giati den exei xerakia.

einai entelos ypokeimeniko to ti kanei trigger ton kathena.

Σωστό σωστότατο, (το παν είναι να γελάς γιατί κάνει καλό ) όμως όταν η εκδήλωση του χιούμορ, η πλάκα, γίνεται δημόσια, δεν πρέπει να έχει κάποια όρια; ή είναι θεμιτό το χύμα στο κύμα;

themitotaton.

dioti px oi pontioi les na min prosvallontai gia paradeigma?
an to pame etsi, de tha astieyomaste me tipota
giati OLA ta anekdota vasizontai stin paradoxi oti kapoios ysterei/exei adynamies se sxesi me kapoion allon.

Καλά ΟΚ αλλά άμα πιάσουμε τίποτα με Μωάμεθ να έχουμε πρόχειρα και τα κράνη μήπως γλυτώσουμε απ τις ρουκέτες των μουτζαχεντιν

Αν η ευθυξία του "στόχου" οδηγεί στην αυτολογοκρισία τι διαφορά έχει αυτό με την απαγόρευση της ελευθερίας του λόγου?

Από την άλλη το να τα βλέπουμε όλα υπό το πρίσμα της δυτικής μανίας με την ελευθερία είναι σωστό?

Υποθέτω ότι κάπου υπάρχει μια μέση οδός, οπότε αποφεύγοντας τις εκατέρωθεν υπερβολές να είναι όλοι ικανοποιημένοι, όλοι τα ίδια δικαιώματα έχουμε.

Σίγουρα... Και ειδικά αυτόν τον καιρό είναι σημαντικό το μετριοπαθής να χάσει την αρνητική έννοια που προσπαθούν να του προσδώσουν τα άκρα...

Απλά αναρωτιέμαι μήπως μερικές φορές ο φιλελευθερισμός μας γίνεται εξίσου καταπιεστικός με τον απολυταρχισμό των άλλων...

Ειδικά αν αναλογιστείς τον φασισμό της πολιτικής ορθότητας που κατακλύζει τις Αγγλοσαξωνικές χώρες...